Cennet Bahçesi Şiiri - Arda Yiğit

Yıllarca yeşerip, dizilmiş bir çiçek ordusu,
Ufka uzanmış, yoktur ne güneş ne su korkusu...
Sıralanmış ardınca dağlarda hem gül hem lâle;
Derbeder kalmış, ağlasa mı gülse mi bu hâle?
Cennetin hoş bahçesinden bir parça aralandı.
Gel! Güneş dindi, sevdalı geldi, gök karalandı.
Gizli güller, lâleler esrarında bahçelerin,
Bu bahçelerin nahoş esrarı gibi güzeldin...

Bahçelerinde bir ateş
Gizli lâle ahenginde...

Güz ortasında yanan ateşle gelir aydınlık,
Bir çiçek kokusuyla aynı alevi paylaştık!
İçimde çakılı, bahçeler ötesinde ufkun;
Lâle edasıyla beslensin ufuk ile uykun...
Farklı diyardayım, dışındayım sanki zamanın.
Bu bir başlangıç yahut bitiş sonunda rüyanın.
Âlemin ucunda gelen ayrılık olsa bile,
Huzur ve sevinç bulurum bahçelerin vehmiyle!..

Bahçelerde bir ateş
Esrarlı bir sevgi ile...