Cennet Anne Şiiri - Fatma Öznur

Sabah namazına kaldıran odur beni
Uyanır kızarım konuşurum deli deli
Saçıma uzanır hemen eli
Şefkatli, sükûnetli tatlıdır sesi
Sabır ile namazımı kıldırır eğitir beni.

Ana hakkı ödenir mi çarşı pazarla
Geçmiş de kaldı artık mezarda
İnanıp inanmamak hak olsa da sana
Anne hakkı ödenmez varlıkla
Müstahaktır kötülükler sonra sana.

Eğrisiyle doğrusuyla sürülür yaşam
Anne evladına bağlıdır aşklan
Kul hakkında öncülük ondan
Sütüdür sana yaşamda kalkan
Ona öf diyendir cehennemde yanan.

Sorgu melekleri dizilmişler sıraya
Sırat köprüsünde hazırlar soruya
Anne hakkıyla başlarlar sınava
İşte şimdi yandı keten helva
Anne hakkın helalse kurtuluşum onda.

Anne’den duayı alan bin bereket bulur
Bunun dışına çıkanlar kudurur
Herkes marifet kendinde sanır
Yakıtsız araç kendini mi kaldırır
Annesine sahip çıkan kazanır.

Malla mülkle yapılmaz bu işler
Bir gecede evlat kırk sefer memeyi dişler
O günleri unutan sefiller
Annelerine serserilik ederler
İşte o zaman kökten biterler
Cennet kapısında anneyi bekler