Cennet Şiiri - Mehmet Tekmen

Ebedi sohbetedir,uzakların daveti.
Nice mertebelere,eriştirir halveti.
Sonsuzluk bilgisine,bu yoldan ulaşılır.
Dünya denilen engel,ancak böyle aşılır.

Hissedilen bir yeldir,ufukları kaplayan.
Gizli bir el var sanki,kaçanı yakalayan.
Ruhları cezmederek,bağlayıp bir noktaya.
Getirir birer birer,harman eder ortaya.

Sessizliğin içinden,sıyrılır gök yüzüne.
Harikalar görünür,göremeyen gözüne.
Aklının ermediği,hadisat âleminin.
Okur yazdıklarını,kudretin kaleminin.

En ufak olay bile,bu sorguda dirilir.
Hepsi orada kendine,açıkca bildirilir.
Boyutlar silinerek,zaman mekân yok olur.
Bilinen bilinmiyen,o âlemde kaybolur.

Bu mânâyı anlamak,hayal bile mucize.
Nasip olur belkide,yakında hepimize.
Tek yol var önümüzde,bulursak eğer onu.
Aşikar olur elbet,zor görünen her konu.

Düşünmek gerek şimdi,geciktirmeden vakti.
Hesabı iyi tutup,hatırlamalı akti.
Yaşamalı dünyada,sonsuz saadet için.
Bilinmeli her nefes,bizde ibadet için.

Uzaktan gelen rüzgar,taşayanı inletir.
Asırlar boyu süren,macerayı dinletir.
Duyanlara iyi ders,ömür sürdükçe yeter.
Zıtlıklar dünyasında,bir birlerinden beter.

Emanet hayat hakkı,kimseye bırakılmaz.
Doğru olan dünyada,sadmelerle yıkılmaz.
Her nefes zamanında,dua gerekir bilin.
Duasız geçen anı,dünya ömründen silin.

İlimler silsilesi,sonsuzluğa dizilir.
Yüklenmek isteyenler,çekemeyip ezilir
Mânânın büyüklüğü,düşünceleri kaplar.
Engel olur bwlkide,kötülüğe sevaplar.

Bilinmez olan şey yok,açık günah ve sevap.
Çirkinlikleri örter,giyilen her bir esvap.
Kalmaz gördüklerimiz,yokluğunpençesinde.
İyi not çıksın iste,hesap neticesinde.

Zamanı bölmüş biri,hiç zaman bölünür mü,
Gece gök kapalıysa,yıldızlar görünür mü.
Varlık yokluğun zıttı,bir noktada birleşmez.
Haram helal mefhumu,hiç bir zaman eşleşmez.

Yaşama sevinciyle,unutulan değerler.
Olgun malı alırken,ağaç dalı eğerler.
Zaman denen denizde,olsaydı yüzmek kolay.
Düşüncede bu kadar,büyüyemezdi olay.

Olmazların içinden,olanları ayırmak.
Mümkün mü adalette,suçluları kayırmak.
Dünya âlemi fâni,bâki âlemi başka.
Pıranga vurulamaz,bilin ilâhi aşka.

Gider uzayan yollar,bilinmeyen yerlere.
Faydası var sanırım,nasihatın erlere.
Niceleri bu yolda,yalın ayak yürüdü.
Emanet bedenini,zahmetlerle sürüdü.

Bencilleri yok eder,sayısız kaygıları.
Düşünce düzeyinde,çoğalan kavgaları.
Kurtuluş sırrı hazır,işte sevgi yumağı.
Ezelden sonsuzluğa,açık şefkat kucağı.

Hayatın anlarında,gösterilen her çaba.
Biriktirilselerdi,konarak birer kaba.
Gelip yetişir derim,teslim ânı emanet.
Hak hesabın sonunda,mükâfat işte Cennet.