Cennet Şiiri - Nihan Önder

Uzağa gittik beraber, kar vardı

Ve coşkularımızı saklamayı, daha doğrusu...

Coşkusuzmuş gibi davranmayı öğrendik zamanla.

İnanmadık bize söylenenlere

Oysa söylemek güzeldir

Söyledik ve coştuk.

Coşkumuz haykırışlara döndü

Çikolatanın tadı başkaydı o an;

Hüzün kokuyordu, biraz ama fazla değil

En güzeli en güzeli sendin

Aşık mıydık bilmiyorum, ama neye? kime? niye?

Hep aşıktık ama...

Dışavurumlardan uzak oyunlara karşı koyuştuhüzünlerimiz

Ama ağlayamayacak kadarda yabancıydık

Bir an geldi ve şöyle bir düşündün, düşündük içten içe;

Gökyüzüne pembe kanatlarla yükseleceğimiz güne dek,

Defalarca yalnızdık.