Cennet Şiiri - Taylan Can

Sabır hüsran durağında
Tası tarağı topladı tüm umutlar
Yiten yolcunun bavulunda
Kaygı ve uykusuzluk var…
Gidince insan kendinden
Vazgeçmiştir her şeyden
Güçlü hislerin basit cümleleri
Birleştirmedi ellerimizi
Acıların mızrabı vurur geceleri bam telini
Unutmaya çıkar tüm yollar
Saygısızlık gelir bana
Kalbimden seni söküp atmak
Hala senin bu serseri
Ama en kötüsü…
Hiç ama hiç değişmedi
Bir kaç kelime eksildi sadece lügattan
Dön demek , gel demek gibi
Uzaktanlardan sevmekte varmış
İstanbul trafiğinde, maksimum bir saatte
Anladım ki zaman değil aramızdaki
Biz başka dünyaların insanlarıyız
Ama; benzetmek gibi olmasında
Sen benim cennetimdin