Cennet Şiiri - Şerif Erdem Süner

Isız adaya düşsem uç şey istemez dim Dünyaya bedel tek kişiyi dilerdim O vakit o ısız ada cennetim o kişide benim hurim olurdu Ben oturup o çalişmazdi Onu oturtup ben çalisirdim yeni baştan ateşi bulurdum,ışığı bulurdum onun için ellerimle topraği eşeler sebze meyve ekerdim hayvan besler süt sağardim ona Adanın bir ucundan diğer ucuna ayri kalsak aramizda dünyalar varmişcasina koşardim ona O Havva olurdu ben Adem Yeni bir dünya kurardik iki kişilik kocaman birliktelikte Başını göğsume koyduğunda gökyüzüne bakip mutlu olurdum eminim. herkes bir mutluluğun peşinde koşmuyormu sanki Tüm çaba tüm gaye bu değilmi ki Besmeleyle başlayip ismini söylerdim ve hamd edip susardim Balik tutardim ona yaz Kiş demeden soğuk sicak bilmeden üşudümü sıkıca sarardim onu Ev yapardim soba kurardim korur kollardim onu ben ölmeden ölsün istemedim benden uzun yasasin diye dua ederdim.. dedim ya.. Isız adaya düşsem uç şey istemezdim bir sevdiğim kadin olsun yanimda O ısız ada cennetim olurdu bu fani dünyada. O kadin hurim olurdu armaganim olurdu.