Cennet Şiiri - İhsan Filikci

Mutluluk süzülüyor parmaklarımdan aşağı
Bayağı ömrüm gençleşiyor
Rüyada değilsem cennete geldim o zaman
Şu gür ve şakıyan ağaç, ağlayan kütük olmalı
Derin bir nefes çektim içime
Mutluluk süzülüyor parmaklarımdan aşağı

Her vadide aşk sofraları kurulu
Nurdan bulutların gölgesi var üzerinde
Şu dağın ardından gelen mis kokuları sordum
Sidretül müntehayı yaşayan var dediler
Aman Allahım efendime kavuşacağım
Mutluluk süzülüyor bedenimden aşağı

Her varlık pür neşe içinde
Ağlayanı olmaz mı bu diyarın
Seyirlerde kalmış meğer her türlü hicran
Tanıdık pek çok sima gülümsüyor bana
mutluluk süzülüyor gözlerimden aşağı

Hayatını kırık bir mızraptan dinleyenler
Ve kafiyesi tam bir şiir gibi yaşayanlar
Cümlelerinin sonunda şehadet noktası
Pervaz ediyorlar hep yukarılarda
İstememle uçmam aynı anda oluyor aralarına
Mutluluk süzülüyor ellerimden aşağı