Cenk Koray'ın Son Mirası Şiiri - Cenk Koray

Sizin hiç canlı canlı kolunuzu kestiler mi?
Hiç elinizi uzattınızmı ocakta yanan ateşin üzerine?
Demir tokmakları, başınıza başınıza indirdilermi iri yarı adamlar? Gözü dönmüş birileri, kırdılarmı parmaklarınızı?
Tel örgülere takıldımı sırtınız yerlerde sürünürken?
Birisi gelip kolunuzu kıvırdımı arkaya, zorlayarak ''çat''diye kırıverdi mi?
Çaresizlik denilen, çaresi bulunamayan tek gerçek, sarıldımı boğazınıza?
Adamın biri gelip iki gözünüze iki parmağını sokup, kör ettimi sizi?
Büyük değirmen taşlarını getirip koydularmı üzerinize sırt üstü yatarken?
İyice bilenmiş bir bıçağı, böğrünüze sokup çevirdilermi 360 derece?
Ayağınız kayıp yola düştüğünüzde, bacağınızın üzerinden hiç kamyon geçti mi?
Su diye size uzatılan bardağı kafanıza diktiğinizde, içinde asit olduğunu farkettiniz mi?
Demir bir çubuk, boğazınızdan girip boynunuzun arkasından çıktımı hiç?
Yolda sessiz sakin yürürken, aniden birisi gelip suratınızın en ortalık yerine muhteşem bir yumruk savurdumu?
Balkondan düşen koca bir saksı, tam kafanızın ortasına indimi? Evinizin alev alev ateşler içinde yandığını seyrettinizmi? Bir insanın sel suları içinde çırpına çırpına can verdiğini gördünüzmü?

Veya bütün bunları görmemiş, yaşamamış bile olsanız, biraz düşününüz..İşte bunların hepsi bir anda benim başıma geldi.19 yıl babalık etmeye çalıştığım, ALLAH ın bana emaneti, canım, gülüm, hayatım, herşeyim, bitanem, sebeb-i hayatım, evladım, oğlum Nihad,3 dakika içinde yok olası kollarımın arasında ölüp gitti.Yapacak hiçbirşeyim yoktu.Kapının camı, şahdamarını kesmişti.Fıskıye gibi kan fışkırıyordu.Kan fışkırıyordu, umutlarım, istikbalim, hayatım yerlere dökülüyordu.Bana yakın durması gereken ölüm, beni ölmeden öldürüyordu.
Bugün senden ayrılalı tam 1 yıl oldu.365 günün birtanesinde bile seni göremedim, elini tutamadım, yanağını öpemedim, bağrıma basıp sıkı sıkı sarılamadım.Evde tek başıma otururken, kapıda anahtar dönmedi ve sen içeriye girmedin.Bir tek gece odanın ışığı yanmadı.Ben kapını açıp ''yatıyorum, sen yatmıyormusun? ''diye soramadım.
YAŞAMAK CANIMI SIKMAYA BAŞLADI.
Gül senin aradığına dair bir tek not vermedi tam 365 gündür.
Bu kadar çabuk mu unuttun beni diye düşünüyorum zaman zaman.Ama beni unutmayacağını, unutmadığını biliyorum, bende biliyorum, Halanda biliyor, Eniştende, Ece de.Ama oradan bir bağlantı kurulması mümkün değil...
Günler geçiyor arslanım.Her geçen dakikayı, beni sana yaklaştırdığı için seviyorum.Eskiden nasıl üzülürdüm, zaman geçiyor, bir gün senden ayrılıcağam diye.Ama şimdi, herşey tersine döndü.
Herşeye tahammül edebiliyor insan.ALLAH böyle bir sabır vermiş kullarına.Ama tahammülü olmayan bir tek şey var; senin sevginden mahrum olmak.Bunu hissedememek.İŞTE ÖLMEDEN BU ÖLDÜRÜYOR İNSANI..........

CENK KORAY......