Senden her zaman gizledim,
Ama artık dayanılmaz zor geliyor.
Her şeyinle sana kavuştuğumu,
Hayal eden kalbim,
Sabaha yine sensiz uyanıyor.
Tüm cesaretimi topladım,
Gece bitti aşkımız
Sabaha,
Nemli başladı gözlerim.
Puslu İstanbul da,
Haliç de buldular kendilerini.
Yağmur cama, bense sana ağladım.
Kalk iştimasıyla açılır gözlerin
Ve her zamankinden daha hüzünlüdür
Ranza arkadaşınla paylaştığın sözlerin
Kuru bir günaydınla başlar
Asker ocağında bayram sabahı
Bir sabaha daha uyandım
Ve yine, bir artı daha hayatımda.
Sanki çok lazımmışcasına,
Seneler acımasız ilerlerken,
Bir dahası olmayan tecrübeler kattı bana.
Hiç hazır olmadığım anda,
Uyanmayı sabaha,
Utanmayı günaha,
Ufalmayı mevlaya,
Unutmayı arkaya,
Usanmayı tekrara,
Baktım öğrendim...
Mahşere kalacak
Kolay olmayacak
Eminim ki yerin dolmayacak
Kalbim dağlanacak
Nefesim daralacak
Ben seni hiç aldatmamıştım
Varlığında hep senindim
Yokluğunda,
Yüreğimde ki acıyla silindim.
Seninleyken seni aldatmadım ama
Senden sonra ki herkesi,
Bildiklerimi öğretmeye çalıştıkları günlerde
Ben öğrendiklerimi unutmaya adadım kendimi
Hayat çok taneli bir abaküs
Ben içinde çaresiz serseri boncuk
Her gün başka bir elde
Her elde farklı hesaplarda
Albümlerde saklı resimler değişmezken
Yıllar yüzümüze yeni çizgiler ekliyor,
Ömürler yağmur kokulu mevsimler sanki
Bizleri sonbahara sürüklüyor.
Sona yaklaştığını hissediyorsun artik,
Seni yoran engebeli yolların.
Ya benim hayallerim çok fazla sana,
Ya da, senin varlığın çok az kaldı bana.
Arada bir yerde buluşamadık bu aşkta
Sonunu göremediğimiz bir yolda
Belki de zifiri karanlıkta
Yürüyoruz hala,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!