Geçmişim karanlık, sözlerim karanlık
Gecem karanlık, düşüncelerim karanlık
Yolların hepsi çıkmaz,umutlar karanlık
Yapacak bir şey yok, sen istersen git artık!
Nisan 2011
Kuzey Karolaynada yine yağmurlu,kasvetli bir akşam
Hesapta mutlusunuz kocanla,aranızda gizli bir örtü
Cüzdanında hala benim şiirlerim, gurur desen yerle yeksan
Charlotte’ta güzel bir ev, çocuklar disiplinle büyüyorlar
Hala benim şarkılarım dolanıyor diline arada sırada
Evler geçiyorum
Birbiri ardına
Tanımadığım insanlar
Hiç bilmediğim
Kelimelerle konuşuyorlar
Hazırlıksız yakalanmak değil de
Gerçekten utanmak ağlatır
Yarınları değil sadece geçmiş
günleri düşünmek ağlatır
Değişik insanlar değil de
Bir anlam arıyorum
Yalan söyleyen gözbebeklerinde
Küçücük, minicik bir anlam arıyorum
Bulamıyorum.
Ufacık bir umut yetecek bana
Sıradan ve basit bir sebep arıyorum
Çocuklar gökyüzünü seyrediyor
Gökdelenler arasında nefessiz kalmış
bir şehrin sokaklarında
Çocuklardan biri sessizce ağlıyor
Sözleri tanımsız ağıtlar yakıyor kadınlar
alacakaranlıkta
Bitkisel hayatta umutlarım çok uzun yıllardır
İçimde bir göç başladı, durulmuyor haftalardır.
Bul beni kendi içinde,tek başıma yapamıyorum
Sonunda anladım, ben yalnız seninle çoğullanıyorum
Yüzlerce sözcük bekliyor içimde,dilimin ucunda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!