CENİN
İnan bana çocuk
Yaşamak
Durgun göllerde salınmak
Ağzındaki çöple
Miskin miskin
Zamanı öldürmek olsa idi
Dünya dönmesini durdururdu
Oysa yaşam
Daima harlanmak isteyen
Büyük bir ateştir
Yoksa soğur küllenir
İlk yağmurla ıslanır
İlk rüzgarlada
Savrulur gider sonsuzluğa
Ve üşümeye başlarsın
Nedenini bildiğin halde
Ellerini yüreklendirip
Emek vermek
El vereni alkışlamak
Sımsıkı tutmak varken
Bedenine asılı
Bir lüzumsuz
Dal gibi
Taşımak da nesi
Dilini yüreklendirip
Söze dökmek varken
Susmaların yalnızlığında
Dilsizlikler de nesi
Mutluluk
Sözlüklerden çıkarılıp
Hiç tadına bakmadığın
Yeni bir yemek gibi
Kendiliğinden ve kolayca
Önüne servis edilmez
Baharla gelen renkleri
Ölüme terketme nolur
Gökkuşağını düze indir
Döl yatağında saklı tutma
Merhaba demeye hazır
Sevinç dolu anlarınla
Kendi ummanında
Kaybolmak için
Kimseden izin alman gerekmiyor
Nasılsa sona geldiğimizde
Oldukça çok uyuyacağız
Ve bütün kederlerimiz
Boşaymış diye düşündüklerimiz
Yok yere üzdüklerimiz
Hepsi sona erecek
Olduktan sonra
Uyanmak
Ve yeniden doğmak vakti
Çoktan gelip
Geçmedi mi çocuk?..21.3.2020
Kayıt Tarihi : 22.3.2020 11:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!