Bir şairdir aslında her baba,
Hayatı anlatan,
Anlatırken hayatı,
Dikenlerinden sıyıran...
Ve yalnızlık adlı bir şiir bırakır
Hayat bir oyundu aslında
Ama çocukken olduğu gibi
Üç can verilmemişti bize,
Hatta sevdiklerimizi
Canımızla kurtaramıyorduk.
Nolurdu ki "canım" hem sana
Yük dolu gemi,
denizi yara yara giderken,
içindekiler bir an düşünür;
bizi seyreden var mıdır
kıyıdaki fener
yanıp sönerken
Bir şairdir aslında her baba,
Hayatı anlatan,
Anlatırken hayatı,
Dikenlerinden sıyıran...
Ve yalnızlık adlı bir şiir bırakır
Sen yatarken
Gece yıldızların sönmesini
Bekledim.
Umut pencerelerinden baktım,
Bir yanımı yatırdım hep,
Bir yanım ayakta kaldı.
Bu özlem öyle büyük ki
Ne cam kaldı ne çerçeve,
Odamda elektrikler hep kesik,
Duvarlarım is tutmuş.
Ama ne zaman küçük, sevimli bir çocuk görsem,
Gülüşünü getirir bana saniyelik.
Özlemlerim sayıklar ismini inceden,
Yüreğim sensizliğin sesiyle yeniden.
Bitemeyecek bir sızı özlemin,
Bitmiyor,acıtıyor derinden.
Dağların rüzgarı varmış,kuşların sesi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!