Nasıl ki bir insan sadece kendisinin yerini doldurabilir…
Senin yerini de sadece sen doldurabilirsin…
Unutma ki en son gülümseme sende olmalı,
O güzel yanaklarında…
Gün geçtikçe çoğalıyor yalnızlık
Uzaklaştıkça yaklaşıyor
Belki hatırlarsın bir gün beni
Belki özlersin bu teni
Biliyorum gözlerin ıslak, yüreğin tutsak
Gözlerimin içine dalman güzeldi,
Aklımın karanlıklarında gezişlerin
Yollarıma aydınlık oluşların
Bunlar hep güzeldi.
Ama gözlerimin ardında
Başka şeylere kapılma ihtimalin
Ufak bir gülümseme istiyorum senden
İçimdeki yangına sular serpen.
Hadi sevgilim!
Sen beni hatırladığın gibi sev.
Değişmekten bahsetme sakın
Bildiğim gibi, sevdiğim gibi kal…
Sen şimdi gitmeye hazırlanıyorsun, meleğim
Tenin soğuk bir bıçak gibi kesiyor beni,
Ayrılık zor biliyorum…
Daha öncekiler gibi değil, bunu da biliyorum.
Artık her günün dökümünü yapar oldum,
Ansızın gelecek olan gidişini beklerim
Kardeşlerinin arasında rengini şaşırmış kara bir ördek gibisin
Karasını sarı sanan şaşkın…
Buluttan düşen su gibisin, az önce neydin?
Havacı! ! !
Aheste aheste düşersin yere
Neden aklımın bu kadar içindesin
Ve neden aklımdan çıkartamıyorum seni?
Yeni geldin ömrüme
Yoksa kalbime doğru bir yolda mı takıldın, kaldın?
Bana bir şey söyle,
Ne kadar kalabilirsin yüreğimde?
Her sarılma sevgi değil,
Gülüm içim bin parça
Hasret alır benliğimi
Seni özlemek mi, ceza?
Yalnızlığı alıp götür benden uzaklara,
Sen gel, ne olur yanıma.
Zaman
Ayarı önceden yapılmış belli belirsiz algılamalar ile hüzünlü hüzünsüz geçit töreni.
Bugün kokuna hasretler bağladığım ilk günün son saatleri.
Ne kadar yazık,
Zaman senin ile birlikte gitti.
Bir daha açılmamak üzere kapanmış bir kapının acısını çekmek…
En basit duygu sevmek,
Ya karmaşıkları! ! !
Zor olan sevmek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!