Geçmiyor günler sensiz.
Gök ağlıyor sessiz sessiz.
Boş odalar sensiz.
Ben sensiz bedensiz.
13.10.2009
Bazen durgun ve sakin görünüşünde
Süzülen bir martı olurum
Bazen de karabatak gibi dalar giderim derinlere
Karadeniz gibidir hayat
Bazen hırçın ve azgın dalgalarında
Doğduğunuz anlar hafızamda
Salladığım saatlerce kucağımda
İçim giderdi ağladığınızda, hastalığınızda
Unutmadım daha dün gibi aklımda
Nasıl sevinmiştim ilk yürüdüğünüzde
Gözlerinden düşen her damla,
Hançer olup saplanır yüreğime.
Güzel dudaklarından dökülen her mutsuz söz,
Ölüm fermanıdır gönlüme.
Kalbimdeki heyecanı anlatamaz,
Gönlüme düştün
Yemez içmez oldum
Kışımın baharı oldun
Sevinçten uçar oldum
İçerken bu akşam
Andım dostlarımı yine
Her bir yudum
Birinin şerefine
En son yudum
Ufuktan doğmayan güneşe
Gitar çalındı
Ney üflendi
Hüzünlü bir müzik kapladı
Sessiz kasvetli doğayı
Nağmeler dağa vurdu
Yazmadığım
Yazamadığımdan değil
Yazmayı
Kendime yasakladığımdan
Gülmediğim
Dostum neredesin?
Ne telefonlara, ne mesajlara cevap var.
Yoksa!
Yoksa sende mi çektin elini benden?
Tüm sevdiklerimin, tüm değer verdiklerimin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!