Cengiz İnceer Şiirleri - Şair Cengiz İnceer

Ahh azizim...
Ah...
Bilmezsin bu diyarları sen...
Ayağının tozuyla geldiğin yerin adabını,
Yeşile çalan umudun, sabrın, sevginin sınırını,
Bir kadının en katı olduğu tarafını bilmezsin...

Bir yerlerde sıkışıp kaldığımız doğru!
Yahu, insan hiç mi dönüp kendini sevmez?
Birine duyulan hissin nihayetinde,
Kalp denilen makam, hep mi viraneye döner?
Büyük büyük konuşmaların yarattığı dalga,
Sürekli mi boyumuzu aşar?

Eski bir resme bakar gibi,
Bakmak gözlerine...
İçimdeki yaranın asla kapanmayacağını bilmek
kadar acuze...
“Gel” demeye yetecek kelamım,
“Git” demeye yakışacak tavrım kalmadı...

Anna Maria!
Umarım uyanıncaya kadar ranzadan düşmezsin…
Fakat biliyorum ki, beni anca düştüğün zaman anlayacaksın!
Bu pek de kolay olmayacak.
Kanın çekilecek, ruhun çekilecek!

Büyük bir ustalıkla kuramadığım cümlelerimi,
Oysa birkaç dudak kıvranışı, birkaç bakış ile yapabiliyordun…
Birde omuzuma dokunduğunda anlattıklarının hızına,
Kâtip olsam aklım karışır, yetişemezdim.
Bende, sana dair olanın ömrü uzun;
Sende bana dair olanın ömrü kaç vakit ki?

Sesini eksik eden ne varsa hasret orgunda dillendi!
Göz aradı!
Gönül ağladı!
Can yandı!
Ümit kesildi!
Şehrin keder yüklü denizleri ortadan ikiye ayrıldı!

Bir derdim var,
Acısı da dermanı da canımdan içeri...
Ne tek kelime etmeye meylederim
Ne de kimseden medet umarım...

Bir derdim var,

“Bir gün anlarsın,
Girdiğim günahın sebebini...
Dolar gözlerin, dalar, canının yanmış tarafına...
Zaman dilimi donup kalınca yüreğinde, beyninde
O zaman anlarsın vedamın sebebini.”

Biri lazım, birilerine...
En azından biri...
Bilirkişi gibi...
Sesi, bütün dertleri yok sayan,
Ruhu, huzura erdiren,
Terapi gibi gelen biri...

Sıska bir gülüşü,
Maske edinmiş zamanlardan geçiyor yaşım.
Kalbim dudaklarımda atmaktan yoruldu.
İçimden geçen yüzüme yansımamaktan bunaldı.
Onca kalabalığın içinde,
Yalnızlığı bulmayı başaran ömrüm,