Cengiz'im Şiiri - İbrahim Özdemir 2

C E N G İ Z İ M

Üç beş kuruş kazanmaktı ümidin,
Çocuklarına gelecek vermekti, senin hedefin,
Mutsuzluktan mutluydun,
Çünkü budu senin işin,
İşine verdiğin zaman kendini,
Görmüyordun işim diye,
Kıvılcım bombardımanına uğrayan bedenini,
Paslı demirlerle, siyaha belenmişsin,
Tanıyamıyordun ki kendi kendini,
Bilseydim bu seni son göreceğim,
Seni bu hayattan göçtüren ihmalkârlara,
Ömrümce lanet okuyacağım,
Gecenin zifir karanlığı veda ederken,
Ay ışığının son görevinden uğurlanırken,
Darmadağın uykularımın uğultusundan,
Alev alev yanan, tek kelimelik haber taarruzu,
Dinamik yüklü, kelimelerle haber verdiler,
Sanki bana çok kötü şaka ettiler,
Ne yapacaktım, zincirlere vurulmuşum ben,
Durdu beyin hücrelerim,
Şok ettin haber veren sen,
Bir elim belimde, bir elim beynimde,
Vücudumda kan dolaşmıyor,
Düşe kaldım elim çenemde,
Gülüşün esprilerin capcanlı duruyorsun karşımda,
Batan gemide gemi de sanki tek kalmıştım,
Bende sana geliyor,
Denizin dibinde çırpınıyorum, Bir anda,
Ben benden kaybolan sessizlik,
Ne dehşetli vurgun yedim, divaperes oldu bedenim,
Kanadı kırık kuş gibi,
Bulunduğum yerde büküldüm,
Güneşli havada boşaldı gözyaşım,
Sagınak gözyaşımı, topraktan topladı mendilim,
Islak mendilimin aynasından görüyordum,
Gözlerimdeki kanlanmış katranlarımı,
Bırak bu oyunda, topun sahibi sen oldun,
Gücendim inan oyunda,
Çok büyük mızıkçılık yaptın,
Bir anda kutsandı sana açılan kapılar,
İnci tanesi gülücüklerin,
Hayalim de belki dokunacağım,
Dokunsanız bu pateni tarlası ol vereceğim,
Ne çok depremler yaşadık seninle biz,
Ama sen ölüm sığınaklarını özlemiş gibi gittin,
Yaşadığımız anıları anlatmaya kıyamadığım
Gülücük espri denizindeki,
Yelkenler süslüyor uykularım,
Su istimallik yaralarına,
Hep tuz basışımız bu acı,
Şimdi uzağımda oluşun,
Hem ağlatıyor ve üşütüyor beni,
Ah elbet mutlu olacak,
Kendinden başka suçlu yok diyen;
Dağ yüzlü sevgili eşkıya,
Bir yıldız düştü yıldız...
Tabiî ki ölüm baş tacımız,
Genç yaşta, gaz lambası parlak ışıklarını,
Geride bırakılmış ızdırabı,
Cebinde açlık, ter kokusuyla,
Sarsıla sarsıla son teskere,
Sapsarı güller hırsızı,
Hiç bilinmeyen kırmızılıkta olmuş yüzün,
Esprili gülücüklerin yok,
Büyüyüp küçülmüyor kirpik tarlası,
Sarsıla sarsıla isyanlardayım,
Tek odalı şehrin,
Son görevinde acı yolculuk,
Ansızın yollardır, iliğime işlemişlik,
Kar tipi ile sevişen, saçlarım ve bedenim
Gözyaşımı damıtsam,
Buz oluyor kapatıyor gözlerimi,
Hangi sözcüğü hedeflesem buluyorum seni,
Durağı yok artık, bu çıkmaz yolun,
Önceleri esprili işlemeli bakışlarında durağın,
Çığlıklar avuntulu, kelepçe çoğaltıyor direncimi,
Senin senliğini tanısalardı,
Çok olurdu çaresizliğime,
Ümit çarkı geren,
Sanki seni unutacak sanıyorlar,
İki taraflı taş dikip,
İsmini yazıp, son diye tarih yazmışlar
Ama senin kalplerde unutulmayacağını unutmuşlar,
Yoktur atıldığı tek odadan,
Dönüp gelen tekrar yerine CENGİZİM.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR