Gülüp eğlenmeliyim, tekrardan gülebilmeliyim,
her şeyi unutup sineye çekmeliyim,
belki de doğrudur belki yanlıştır.
en sonunda ağaç kurur insan ölür...
yanlıştı yaptıklarım gayet biliyorum.
Benim kinim hayata dairdir,
bu hayat ki bana ulaşılmazı veren,
yine odur ki ulaşılanı çok gören.
hasrettir bendeki bitmeyen bir kavga gibidir.
Korkuyorum geceleri kendimden,
Issız,karanlık gecelerden.
Kimsesiz kalmışım,korkuyorum!
Bağırıp çağırıyorum,tükeniyorum…
Deliriyorum galiba?
Demir atmışım,kimsesiz limana,
Bekliyorum seni tek başıma,
Böyle acı fazla insana,
Çaresizce Kaçıyorum kederli yalnızlığıma…
Bir umut sanki yaşamak,
18’imi göremeyecek gibiyim,
Hava biraz kapalı,yağışlı hafiften.
Kin kusuyorum hayata,biraz öfkeliyim.
Gülüp eğlenmeli,18 geldiğine sevinmeliyim.
Tekrar… tekrar,yaşıyorum ızdırabı,
evet prangamdır benim özgürlüğüm,
getirin bana en korktuklarını<ı,
getirin en nefret ettiklerinizi...
korkmuyorum, asilce özgürlüğün prangalarında.
Öyle güzel yaşadım ki hayatı,
Bir güzelle yaşadım hayatı,
Sırf onun için yaşadım hayatı,
İki kaş iki göze doyamadım
Ben ona yad ederim güzelliği,
Bilmeni isterdim ki, Seni çok sevdim.
öylesine sevdim ki, bazen yaşayamaz,
bazen seni görmeden uyuyamaz,
Vaktince sensizlikten kahır ederdim.
Doğru muydu? Yanlış Mıydı?
Her yerde yalnızdır insan,
Oturur bir parkta tek başına,
İnsanların arasında da Yalnızdır insan,
Kalabalık bir yalnızlıktır insan…
İnsan kendi yarasına merhem arar,
Zavallı bir kuş gibiyim
Bitmek bilmeyen çaresizlik ile
Dişleri sökülmüş kurt gibiyim
Asla tükenmeyen nefretim ile
Sevdiklerimdir, bu hale sokan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!