Çenginin Rengi Şiiri - İsmet Zeren

Çenginin rengi soluyordu
Gece aydınlandıkça
Yumurta kabına sığmıyordu
Öksüz denizlerim dalgalandıkça

Bülbüle küsmek yetmiyordu
Güneşle konuştukça
Hangi pazubantı
Taksam koluma
Haçlı olamıyordum
Hitlercik
Revan seferinden dönmüyordu
Kadehleri birbir tüketttikçe

Maziden sadece ses geliyor
Havlunun içinde yüzümü saklayınca
Mendillerimde nakış yok
Feraceme kan kınası bulaşmış
Kesme taşlarım oyuk

Hayatın ayakkabıları büyük
İçimden insan silüetleri geçiyor
Ben hala çocukluğumdaki teravih namazındayım
Küfretsemde
Dualarım isyan kokuyor

Hangi evrene gitsem
Yıldızlarım sönüyor sessizce
Ne gerçek malum
Ne yalan hayal
Giden gitti
Biten bitti
Sadece dikenleri kaldı
Ağlayan bedenimde