Cengi Aslanlar Şiiri - Ünal Serhat Yorgancı

Ufuklarda bir duman var, neyin nesi bu kara?
Dalgalanmış köpük olmuş, vuruyor hışmı yara!
Gemi gemi baksana, sahil uzaktan kaynıyor,
Ya nasip, bir cenk daha! Levent’in bahtı dönüyor!

Bak şu sarsılmaz bilekler! Bak şu pençeye, kudret!
Bağrımıza ateş işlemez, ölüm bize minnet!
Bir emirse Reis’imizden, selâm durur cellât,
Yaşamak mı? Ölüm mü? Allah'a kalmış heyhat!

Dolu şimdi gemimiz, çekti mi fora yelken,
Yine deryâya salındık, yine mevla’ya güven!
Ne ki fırtınsa, dalgaysa, ölümse gelsin,
Biz ki Allah eriyiz, korkuya pâyân mı verin?

Yesir kaptan al kan içinde, dumanlar yükselir,
Bastı leş kokusu her yer, deniz alevler dökülür!
İşte böyle olur Osmanlı'nın şanlı seferi,
Korkudan titrer iken kâfirin kanlı neferi!

Bak! O dümdüz gelen alçak Venedik kadırgası,
Kudurur köpek misâli, sanır ki yollar alargası!
Hele sabrın da bir âlemi var, vurduk mu tam vururuz,
Şu mızraklar, şu palalar, kime çekildi sanırız?

"Allah Allah!" sesiyle yırtılırken semâlar,
Koca toplar konuşur, çakan şimşektir aslanlar!
Bir vuruşta devrilen şu koca mâbed-i küfrâ!
Rampa ettik, dalan ilk ben oldum güverteye,
Kimi aldı yatağânı, kimi kalkanla vurur,
Lakin imanlı bilekler ne vurursa o oturur!

Altın, gümüş, cevher, inci dökülür ambarlara,
Ne gam ey dost, zafer bizim, yetmez mi cihana?
Bir de baktım ki geminin köşesinde bir bahâr,
Ne bu dünya görmüştür, ne bu gözler intizâr!
Ela gözler, hilâl kaşlar, derttir bu dert,
Ecel olsan ey güzellik, koynuma gir de mahvet!

Döndüm dedim ki: “Ey gonca, ey kâfirin yıldızı!
Teslim ol sen, bizimdir bu zaferin hâtırası!
Kız senindir!' dedi Reis, 'Al da kısmetin olsun!'
Dedim: 'Yoktur muradım, tek Allah bana buyursun!'
Ben ki ancak hak yolunda yürürüm, er kişiyim,
Ganimet değil muradım, ben şehadet peşindeyim!