Çengi Şiiri - Kadir Erdem

Zaman omuzlarımızı terk eden örtüler şimdi Ahlaksız bir kavram
Zamanın naaşı
O tek parça gibi görünen
Nar misali dağınık,soğuk zaman naaşı
Her şey gibi dilini değdirecek bu
Ölüm denen zehre
Kimse bilmez ne zaman.

Örtülerinden çıkarıyorum seni örtülerinden Örüntüler meydana geliyor içimde
Yalnız senden
Halbuki bilmek istememiştim
Zamanın akışkan kıvamında
Tekerlekli bir evim olmasını beklememiştim.

Akşam daha bir kızıl şimdi
Daha bir sen kokuyor şaka yapmıyorum
İnsanlar sokağa çıktığı ilk halleri gibi değil Dükkanlar,reklamlar,logolar
Sanki durduk yere suretinden pay çalıyorlar
Akşam daha bir alaca şimdi evet gerçek konuşuyorum
Kamyonlar,taksiler,vagonlar.

Zamanı yağmurda görüp
Çamura gömüyoruz ah nerde vefa
Hamurunda yok şu insanoğlunun
Hiçbiri de bilmez bunu geride kalanların
Nerde zamandan medet umanların çelenkleri Yalnızca çengiler çalıyor oysaki.