Çengelli Koymak Şiiri - Nurten Aktaş

-dostlarım Nuran ve Hamdi'ye-

Çengel atmışız
çengelli bulmacaya
yine bir Pazar
tünemişiz kanepeye
hayatın sırlarını çözüyoruz;
-çözmek denilirse-
Hayal kurmak neyimize
realite tokat gibi
çarparken yüzümüze
sarhoşluğuyla
cin çarpmışa dönmenin
oto düşlüyoruz
bilmem ne marka
-kurada çıkarsa-
Kaptırmışız kendimizi
vergi masrafları bize ait
-yani bir milyar-
-Nasıl öderiz
''İş işte''diyorum ''çıktıda''
-Sen dua et karışma!
diyor ablam; yarı Şaka,
-Fena mı? Bir an önce gezdirmeye
başlarız senide
(Ulan, diyorum içimden, hale bak, hem ataist
olduğumu biliyor: Olmadık duaya amin de-
mek neden?)

''Duaya kaldıksa,'' diyorum
-İçine ettin yani, düşümüzün
(bir el şakası yapıyor, eşi ablama)

-Ben stres topun muyum?
Hamdi Bey!
mos ve morun arasında
gidip gelmede sureti
(gergin olan ortam, gerilmede daha)
Ablam hin gülümseyişiyle,
Şaklaban
-Koydum mu? Koydum mu?
Koydum mu? Koydum mu?
(hava ısınıyor)
Yüzlerde sıcak, sım sıcak
gülümseyiş yayılmada
(suratların yüzleşmesi yani)
günlerde bir;
''Koydum mu? Koydum mu?
........? ........? ''
furyasıdır
almış başını, gitmede
Amma ve lakin
Koyamıyor
hiç bir şey
gerçeklik kadar; nede?

5.1.98