Çengelli İğne Şiiri - Benna Hatun

Sokak köpekleri gibi aldanmışlığım
Boynumda bir ip
Çekiyorlar durmadan, sormadan..
Direniyorum, sürükleniyorum, yoruluyorum.
Vazgeçmiyorlar..
Zayıflıyorum.

Sonra yükseklere çıkıyoruz hep birlikte
Sonra onlar aşağıda kalıyorlar.
Sonra bırakıveriyorlar yukarıdan
Düşmüyorum.

Teğel attım kalbimin söküğüne..

Unuttu(n) lar(!) beni zaten
Zaten belki hiç sevmedi(n) ler
Zaten belki bende on(u) ları sevmedim.

Uzun yol şoförlerinin aldırmazlığı kadar aldırmadım yollara..
Yollar durdu ben gitmedim
Yollar gitmedi ben durmadım.
Faturasını ödedim şapkamın
Borçlu değilim hayata.
Takıldı çuvaldızlar çengellerime
Sırıtmadım hiçbir zaman öylesine
Sırtımda taşımadım sorularımı
Heybem de patavatsızlıklarım.
Onlar samimi değillerdi
Ben de yalancı.
Onların ıslatılmış suni kirpikleri vardı
Benim kırmızı yanaklarım.

Kurşun kalemimi hiç kırmadım yazarken
Klavyeme hiç bağırmadım.
Düşük cümlelerden hoşlandım.
Düştüm hayatın gözünden
Ve Türkçe’nin şiirinden…

20 Mart 2006 ‘