Çengel Şiiri - Bülent Öntaş

Çengel

Kilitsiz kapıları açtım, ardına kadar boştu
Durgun ırmakları geçtim, bir boydan bir boya coştu
Dağlara tırmandım ovaları aştım, öyle bir hoştu
Nereye dokunsam gül, elimi verdiğim tomurcuk çiçek, gerisi nahoştu

Ellerimi kenetledim sıkı sıkıya gündüze, geceleri berduştum
Yüksek damların üzerinden atladım doyasıya, toprağa düştüm
Gezdim sokakları adım adım, sonunda göçmen bir kuştum
Kimin yakınından geçsem kul, uzaklaştığımda cengaverdi, görüp de sustum

İndiğim yerlere çıkamadım sonradan, eskisinden de zordu
Vardığımda dönemedim yattığım handan, ateşten kordu
Sarıldım gönülden cana canana, çiçekler allı morlu
Dönüp bakamadım sevgiliye gözünden, tekledi kalbimden vurdu ha vurdu...

Bülent Öntaş
21.08.2024 - İstanbul