Cendere Şiiri - Cem Kanpara

Bırak kanasın dizin
Oyunda düşmek matraktır çocuk
Büyüdümde bir kez düştüm cendereye
Sende büyüyünce anlarsın çocuk.

Zaman bedenleri yaşlandırır anca
Büyümekle yaşlanmayı karıştırma
İnsan bir gündede büyür çocuk
An gelir aldığın bir haberde
Dayandığın duvar yıkılıp gittiğinde
Güvendiğin dağ bembeyaz kesildiğinde
Dost bildiğin kapılar üzerine örtüldüğünde
O gün büyüdüğün gündür
Aynalarda eskiyen yüzün
Tebessümü yitirdiğinde

Nerelerden geldiğimi soruyorsun ya
O yollar anlatılamaz çocuk
Yo! Hayır somurtmuyorum, üzülme
Yüzüme asılı ciddiyet
Yaşadıklarımın yansısıdır
Acemi gözler göremez çocuk.

Tek bir sırdaşım oldu
Geceleyin konuştuğum
Dinlerken sustuğum
Bıraktı hüzün yakamı
Bir başkasına sardı.

Çok kez güldüm katıla katıla
Birlikte güldüklerimi unuttum
Bir kez ağlamıştım birisiyle
Onu hala yaşatırım göğsümde
Bu acayip bir duygudur çocuk.

Ben tek bir şarkı bilirim
Artık söylenmiyor çocuk

Tek bir sevda anarım
Artık yaşanmıyor çocuk

Tek bir mevsim hatırlarım
Onuda sen bilmezsin çocuk

Bırak kanasın dizin
Oyunda düşmek matraktır çocuk
Yüreğin düşmesin cendereye
İşte bu fena koyar çocuk.