Cendere Şiiri - İrfan Özcan

/Öncesi biz hükmünde
“Tevekkeltü Taalallah”
Sonrası…/

I

Kim öğretti sana böylesine gitmeyi
Var olmanın şartı mıydı yok olmak
Dudaklarına göç nağmeleri düştüğünden beridir
Bütün sokak lambaları kırmızı

Baktığım her ayna yüzümde parçalanıyor
Yırtık büyük, yama küçük
Kesret içinde kıtlık bu
Renksiz, ahenksiz
Ne bir adım ileri, ne bir milim geri
Çoğalırken azalmak bu
Cendere bu…

II

Nasıl da hızla döndü feleğin çarkı
Yolsuzdu yordamsızdı Araf
Bu yüzden çabuk tükendi dünya ile ukba arası
“Hiç” dedi cennet
Yokluk varlığı aldı…

Senden geriye nâr
Benden geriye pervanenin külleri kaldı
Senin sıcaklığın ki; beyza olsa yanardı
Ne kalırsa bir yangından geriye
İşte bende o kaldı…