Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
iç oturup dertleşmedim seninle ama biliyorum ki böyle şiirler yazmak feleğin çebberinden geçmiş olmak demektir. bizi şiirsiz bırakma. Çatalbaş
Göthe aklıma geldi nedensizce..Demiş ki büyük yazar..Işık biraz daha ışık..Acaba karanlıktan kurtulmak icin mi ışıga özlem duymuştur..Sen ise ışıkları söndürmüşsün..
güzel bir yazı..Diline sağlık tekrar..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta