Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
"Yanlıştan", düzgün olmayandan emsal olmaz,
Derdi Atalar...
Nedense o "yanlış"
Ve de olmaması gereken çabuk yayılıyor,
"Adet/gelenek" haline geliyor!
İşte cenazede "yemek verme" işi de bunlardan biri...
Cenaze sahibi acısını mı yaşasın, gelenin gidenin yiyeceği aşı mı düşünsün?
Bizde,
"Yakınları", konu komşu karınca kararınca sofra hazırlar, cenaze evine verirdi,
Ki bir de yemek derdine düşmesinler,
Uzaktan geleni varsa, aç kalmasınlar!
Nereden, nereye!
Tebrikler ibretlik şiire Hayrullah Bey...
Şekil açısından mükemmel bir şiir… İçeriğe gelince, bir çok insanın dile getirmek istediği bir sorun ancak bu kadar güzel dike getirilebilir
. Gerçekten, cenaze ehli bir taraftan yitik insanın acı il boğuşurken, öte taraftan da taziyeye gelenler ( bir kısmı karın doyurmaya sadece gelir) yemek hazırlama mecburiyeti derdi ile ikinci kez dertlenmiş olur. Bir de müteveffanın tarafı iktisad açıdan zayıf ise aile borç batağına itilmekte. Çok geç kalındı… Hemen, behemahal kalkmalı bu kötü alışkanlık. Hayrullah Hocam, yüreğiniz dert görmesin. Sizin gibi şair ve aydınların bu konuya dikkat çekmesi, hem de müthiş bir edebi eserle, takdire şayan. SAYGILARIMI SUNUYORUM GÜZEL ŞAİR!
Sayfamı ziyaret eden yorum yapan tüm şair arkadaşlarıma yürekten teşekkür ederim.
Sonsuz sevgi ve saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 33 tane yorum bulunmakta