Cenaze Töreni Şiiri - Ahmet Özcankaya

Dimdik ayakta duruyor
Bakıyorsun yatakta uyuyor
Hayatın sonu,farklı oluyor
Önceki durumundan eser kalmıyor

Biri su döküyür,diğeri yıkıyor
Sonra üç beş organa pamuk takıyor
Huzura temiz varsın diye kefen dikiyor
Üzerine giydirilince insanlıktan çıkıyor

Beş on kişi etrafından tutuyor
Pek çoklarının bulunduğu yere çöküyor
Her şey hazır,definciler bekliyor
Kabir kazıcılar da hazır bekliyor

Cenazenin yakınları kabre indiler
Beyazlıklar içinde olanı tuttular
Cesedi çukura ittiler
Üzerine bolca toprak attılar

Üzerine büyükçe bir öbek yaptılar
İki başa ad yazılı ağaç diktiler
Yaradana karşı onun adına ağıt yaktılar
Merasimi fatiha ile son ettiler

Toprak içinde bir varlık
Ne küçüktü ne de büyük
Bu kapıdan geçmek ahirete yolculuk
Her insan için bu zorunlu yolculuk

Yatan varlığın pek çok dostu
Ayrılıp gidiyorlar şimdi yalnız kalmıştı
Onu sevenler başka bir alemde çoktu
Bundan sonrası dünyada yaptıkları ile baş başa kalmaktı.