Cenaze Evi Şiiri - Osman Gülden Osmangazi

Dediler cenaze var gidelim Gölbaşın da.
Sebep kaza imiş ecel almış genç yaşında.

Allah rahmet eylesin bizde bulunalım.
Ölüm zordur elbette acısına ortak olalım.

Arayıp bulduk cenaze evine vardık.
Eş, dost, akraba orda hepsini gördük.

Bir kalabalık var aman ne de acayip.
Herkes kendi halinde garip mi garip.

Cenaze evi değil sanki muhabbet yeri.
Gör ki gelenler kederden hüzünden beri.

Kırk yıldır görüşmüyorlar sarmaş dolaş.
Akrabaymışız derler gel sende yanaş.

Kimileri hasret giderip, malayani konuşur.
Birbirini bilmeyen akraba orda tanışır.

Cenaze evinde hüzün keder kalmamış.
Sanki bu hanede ölen biri olmamış.

Kimisi oğlundan kızından anlatıp durur.
Cenaze yeri değil muhabbet evi olur.

İşinden gücünden bahsederler susmazlar.
Cenaze evidir susun desen kulak asmazlar.

Ne aileye ne de mevtaya saygı kalmadı.
Gelenler hüzünlenip acıya ortak olmadı.

Ne dua edilir ne de Kur’an okunur.
Ne zaman biter diye etrafına bakınır.

Osmangazi cenazeye saygı resul ün emri.
Dua niyaz et ki olsun cennet onun yeri.

Ölen kuldur insandır sen saygı göster.
Ölen eşref ul mahlukattır bil ki saygı ister.