Vaktin Kıyamı Şiiri - Doğu Tanrıdağ

hiç son kez vedalaştınız mı annenizle
benim hiç vaktim olmamıştır vedaya, tecrübesizim
aksine darıldım, kapı çarpmasız gidişlere
uyandırdılar bensiz cenazeye daha öncekilerinden farksız

ben bir kere seyrettim bensiz cenazeyi, katılmadım
ölü için ağlayan insanlar zaten yoktular
iğne atsan düşmezdi lakin kefeni taşıyamayacak bir tahakküm

hani taş duvarların ardından seyredersin ya yosunlaşmış kühnünü
kırgın damarlarında pompalanan hüsran sıçrar beynine
izar da olsan sarıp sarmalasan da üşür o beden
ışık sızan tabut kırılsa da keşke hicret son bulsa

hani yakışmaz, mezarlar tekmelense uyanır mı acaba ruh aylakları
terazi şassa dahi gaybdan yok ses seda, ruh için gömülecek mezar yok
serencan değil, başı boş ruhlar haç tıngırdatır ararken ceset