Cenah Şiiri - Alaaddin Emre

acımak avluda kalakaldı
parke taşlarına uzandı
teslim oldu hayatın noktasına
gül düştü yere kan akıp gitti

tulumu içinde ölüp gidenler
kadife perdeler ardına gizlenenlerce seyredildi
sokakta öfke sıçrar şimdi
güneş gizlenir üzüntüsünden

varlıkları panjur kapatanlar gamsız
kiralık duygular mermer
soğuk mu soğuk
dokunmasın elleriniz ellerime
hiçbir şey anlatmaz
sayrılı yürekleri gümüş çatal bıçaklı
çürümüş aşkların sabahlarına uyanan
iğrenç gürûh
kötü kokulu cellâtlar
bulvarların maskaraları
dişleri kulaklarında aksıran
çarpık yürekliler
ağrılarınız çoğalacak arsız leke gibi
düşleriniz devrilecek üstünüze
ezileceksiniz çok ezdikleriniz altında

siz
bütün zamanların kardeş düşmanları
karanlığın fotoğrafçıları
uyuyabiliyor musunuz acaba
sıçramadan yatağınızda
kan silinmemişken duvarlardan
iplikleri kargaların gagasındakiler
çocuklar boğacak sizi tuzlu gözyaşlarıyla
havada yanık kokusu savrulup
su bentleri yıkılır bir bir
akar gider limana doğru

elbet bir sebebi vardır
dinç dudaklardan dökülüp
sokakta boy veren
dal bulan cenahın