Her insanın içinde bir cenabet vardır
Suyu arayışımız ondan
Ondan bu kekremsi kehanetlere kanışımız
Ar duygusunu liğme liğme doğrayan
Ejderhanın ateşine doğru çeken
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
bu toplumun başı dertten kurtulmuyor
abdest yanlış mı diyorsunuz ...
haklı konu
tebrik ve esenlikle
En asil olanın bile içinde var cenabetlik...
Kutlarım Hanımefendi
Değerli kaleminizden nice şiirlerinize,
Sağlıcakla şen ve esen kalınız,
Saygı ile.
Şiirinizi
beğeni ile okudum
dilinize sağlık
Ustalığa giriş...
Yolların ayrımında durup aydınlık taraf varken, karanlık yolu seçiyor insan kurda kuşa yem olma pahasına…
Oysa çok asil bir duygu iffeti korumak, hâyâlı olmak…
Ruha ufuktan ufka yolculuklar yaptıran iyi niyet, tezkiye dururken cünüp dolaşmayı tercih ediyor işte insan…
Güzeldi
Tebrikler
Abla sen başkasın ya valla, kalıpları yıka yıka, gümbür gümbür geliyorsun bir geldin mi:) çok etkilendim müthiş bir şiir... Çok tebrik ediyorum yüreğine sağlık.
Aynı tarz şiirleri okumak zamanla okuyucuyu sıkar
ama sizin şiir yazma yeteneğiniz ve de biginiz her konusu ayrı bir ahenkte hocam, kısacası zevke okuyoruz cesur kaleminizi, kalın huzurla...
Şefkat ve arzu (şehvet) aşkın yin ve yang hali gibidir. Biri yaşamın çoşkusunu artırırken diğeri ruhumuzu sükunetle sarar. Arzu hayatın ateşini körüklerken aslında yaşamın en derin anlarında bile var olma çabamızın bir parçasıdır. Şefkat ise bu amacın tamamlayıcısıdır. Sevgiyle beslenen derin bir bağlılıkla huzur ve anlayış duygusudur. Aşk şehvetin ateşi ve şefkatin sukuneti arasında denge kurabilmelidir. Bazı noktalardaki kırımlımlar cenabet noktasına getirebilir…
Aslında biz insanoğlunun doğası ve yaratılışı "iyiliğe" uyumludur...Atalarımız her zaman Doğa'ya geri dönün derken, Dış Doğa'nın iyiliğini İç doğa'mıza uyumlayın demektedirler. Bütün inaç sistemlerinin iyilik üzerinde durmalarının nedeni budur. Doğa'nın kişiliği İyilik'tir. Bu olguya uyum sağlayabildiğimizde tabiatın ritmi içinde yer alırız ve döngüde dengede kalabiliriz diye düşündüm.
Kapatırsan müspet bilime gözün
Kâmil Meclisin de dinlenmez sözün
Hazana dönüşür, ilk bahar yazın
Kervansız diyara, göçer gidersin,
Arkana bakmadan, çeker gidersin...VESSELAM.
İnsan iki ihtiyaç doğrultusunda hayatını şekillendirir biri ruhsal biri fizyolojik ihtiyaçlardır. ikisinin de bir şekilde karşılanması zorunluluk gibi bunu yaparken hem hem hem de insani değerlerden ödün vermemeli insan zira insanı doğadaki diğer canlılardan ayıran akıl gibi üstün bir meziyetle donatılmıştır. kalbin ve bedenin aynı tempoda hareket ettiği durumda büyük bir haz ve sonsuz bir mutluluk sunarken sadece bedensel hazla hareket edenin hazı hem geçici bir haz olup hem de kişilikten götürür.
duyguları çatıştıran bununla beraber doğru yolu gösteren enfes bir şiir okudum. Cesur duruşunuz ve mahir kaleminiz için teşekkür ediyorum Sayın SERGÜL
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta