Cenabet Şiiri - Canan Sergül

Her insanın içinde bir cenabet vardır
Suyu arayışımız ondan
Ondan bu kekremsi kehanetlere kanışımız
Ar duygusunu liğme liğme doğrayan
Ejderhanın ateşine doğru çeken
Mutaassıp saflığı bir nefeste bitiren
Belki anlık orgazm için bu cenabetlik
Belki cennetten bizi aşağı indiren
İsa'yı çarmıha gerdirip Meryem'i zan altında titreten..

Bazen kızıllığa çıldırıyor gökyüzü
Altındaki suyu boyuyor rengine
Doyumsuz bir ferasette bizi ayaklarımızdan çekiyor
Cenk etse de içimizde bir yerlerde temizlik
Kurt illa ki 'cenabet cenabet' diye inliyor
Su beyaz teninden süzüldüçe bakirenin
Kalçalarında son buluyor abaza bir cenabetin
Alevi ile tutuşuyor
Uzun tırnaklarını geçiriyor kâh zevk ile kâh acı ile
Kırılma sonradan geliyor
Tüm hengame bittiğinde
Kim bilir kim bilir belki de
Sefaletimiz bu çamurdan
Kaybolduğumuz dişil eril çekilişimiz bundan
Ve
En asil olanın bile içinde var cenabetlik
İnsanın özü bu tohumdan..

Canan SERGÜL 🐛