Cemresiz Veda Şiiri - Andelip Andelip

Bir duâ yükselirdi, her gece secdelerden,
Şimdi hüsrânla gelen, bir ağıdım var bugün.
Takvimlere küskünüm, vakit yok gecelerden,
Bir ömürden süzülen, hicranlarım zâr bugün

Gözümde üşür cemre, yüreğimden düşerken,
Yıldız gibi kayardı, ne söylediysem erken,
Zaman dilim dilimdir, vuslat benden giderken,
Sensizliğe gark olmuş, takvimim bahar bugün.

Ne rüyâ, ne de hayâl; her şey sende haklıydı,
Gözlerin bir menzildi, vuslât orda saklıydı,
Gelmediğin zamanlar, ezelden yasaklıydı,
Zaman vefâsız dosttur, suskun ve dildâr bugün.

Meftûnuyum vuslatın, yollarında nazarım,
Kalmadı bir tesellî, her nefeste sızarım,
Kalbimden süzülürken, hasretimi yazarım,
Ezelden gelen acı, aşkımı yakar bugün.

Bir ömrü özetledin, suskun suskun bakarken
Sen gidince, ben kaldım, yüreğimi yakarken,
Her zerren bir hatıra, gözümden yaş akarken,
Açan gonca güllerim, şimdi gül- i zâr bugün.

Sevda bir sözcük değil, ömre yazılan rahmet,
Sensiz eksik bu çerağ, yanmıyor artık hikmet
Rûhuma cemre gibi düşen ey yâr-ı şefkât,
Her şey suskun ve solgun, her şey tarumâr bugün.

...andelip...