Cemresiz Şiiri - Nuri Özdemir

Gözlerini sararmış kırların kırılmış papatyalarından ayır.
Bugün zaman geçti sensiz ve cemresiz.
Evet,cemresiz.

Gözlerin düşmedi havaya,bulutları yormadı.
Yağmurlar eşlik etmedi gönlümde biriken fısıltılarına.
Gece yalnızlığını görmeden suya cemre gibi düştü.
Bataklıklar bile cennet koktu bu küçük şehirde.

Ne kalmıştı yazmadığım? .
Ne kalmıştı mısraları titretmediğim? .
Evet,toprak.Toprağ sevdamız düştü.
Gece ayazı elinde,korkusu renginde donakaldı.

Sabah oldu bizsiz.

AH BE SEVGİLERİN CEMRESİ.
ÇOK GECİKTİN ÇOK İNCİTTİN.
ANCAK SEN MEVSİMLERİNİ DEĞİŞTİRİRSİN BU ŞAİRİN.

BİR DAHA AĞLAMAYACAKTIM,ADIMI SAKLAYACAKTIM.
OLMADI CEMREM.
GÖZLERİNİ SEVDİĞİN PAPATYALARDA BIRAKTIN YİNE BU KIŞ.
VARAMADIN HASRETİME.

ŞİMDİ DÜŞECEK CEMRALERE NE YAZAYIM? .
DÜNYA ISINIR,KALEMİM SOĞUR.
SEN BENSİZ AŞKLARIN KAPISINDA OYALANIR,ACILARIMA DÖNERSİN.

İŞTE BÖYLE SATIRLAR DOLUSU BAĞIRTIR.
SONRA YİNE SUSTURURSUN...