Cemresiz Bahar Şiiri - Mecit Aktürk

Vîrâne her bedenin kuytu bir köşesinde
Hoyrat zamana tutsak mahzun bir çocuk yaşar
Nedamet gölge yapar tadımlık neşesinde
Elem gözlerinde sel, dilde âh olur...taşar.

Pek hazin manzaradır üfledikçe harlanan
Alevi dem aldıkça bakışta buharlanan
Bahtından bir nebze yaz umsa da efkârlanan
Artık mûkimdir hazan; kovmak boyunu aşar.

Bir umut olsa dahi ardından itekleyen
Cemresiz baharlardır her fânîyi bekleyen
Gemsiz hayallerine hadsiz hevâ yükleyen
Aynalarla yüzleşir, hüzünlenir ve şaşar.

Gökyüzü puslu bedbaht ne mehtap ne ay bilir
Sayısız "eyvah", "keşke", geçen ömrü "zay" bilir
Sessiz, ıssız bir yerde bir "kervansaray" bilir
Kolaysa tebessüm et, gülümsemeyi başar.