Cemreler Hu Dedi Şiiri - Zikrettin Karaca

Cemreler- hu- dedi toprağa indi,
Ben beni unuttum ne ha yel deyim,
Filizler su dedi yaprağa sindi,
Ne umut, ne rüya ne karardayım.

Ecir de hicranım nefsim kor bela,
Koyuldum, canana, gidecek yola
Kulluğum kabul et, düşürme dara
Ne yazım, ne kışım ne bahardayım

Melül melül bakar gözde hazlarım,
Son bulur umarım, bütün nazlarım
Günahkar bedenim hor avazlarım
Ne doğru, ne yalan ne tenhadayım.

Ram oldu ruhum da iz düşe kaldı,
Uyudu düşlerim maziye daldı
Kasemdir makberim düşünü buldu,
Ne varım, ne yokum ne firardayım.

Furkan-ı kebirde aradım necat,
Zülfü didarına ben oldum muhtaç
sıkıştım köşe de kalmadı mecal
Ne yerde ne gök de ne diyardayım.

Akabe nurunda,gölge ararım
Her taşa her kuşa seni sorarım
Mevlevi misali, söyler dönerim
Ne gündüz ne gece ne ayardayım.

Hicretim Medine ah da melekler,
Kabul olur sanma bütün dilekler
Feyz alır gönüller, dolar yürekler,
Ne kadir ne bedir ne tavaf dayım

Karaca der gaip olan bir kulum,
Derya da bir damla nehirde suyum,
insandır mabedim ademdir soyum,
Ne yanda, ne önde ne ta raf dayım.....