buz kesmişti yüreğim
-taş kesmiş-
'yorulmuşum' dedim
zamansız acılarda
dikildim durdum öyle
kör saatlerde vurdu yangınlar
sustum
akşamsız guruba benzerdi çaresizlik
sustum
'ölüm böyle gelirmiş demek ki' dedim
gurbet kuşlarına döndüm
döndüm de yine sustum
cemreler düşüyor artık
suya mı toprağa mı havaya mı
sormuyorum
düşüyor ya cemreler
yeter!
açılıyor kilitli kapılar bir bir
dilleniyor suskun diller
yer gök alem ısınıyor da
ebemkuşakları saçılıyor eteğime
yemin sana dalından düşüyor gönül
gönlüm olgunlaşıyor yine
bir tohum çatırdıyor yüreğimde
büyüyor içim
büyüyor da içime dar geliyor
böğürlerim ateşleniyor
yaşamak bu olsa gerek
:
cemreler düşüyor bak
cemreler düşüyor yine...
(17/02/2003)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 17.2.2003 13:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir tohum çatırdıyor yüreğimizde
kış bitmeden hem de...
TÜM YORUMLAR (4)