Bir ilkbahar sabahı,
Cemreler düşmeye başlayacak.
Kimseler engelleyemez,
Anlıyorsun değil mi?
Ellere, dillere, düşüncelere düşünce,
Özgürlük yağmurunda yıkanacak,
Baskı ve zulüm.
Havaya düşünce,
Düşünceler özgür,
Soluk alacağız özgürce.
Suya düşünce,
Yüzeceğiz gönlümüzce.
Toprağa düşünce,
Dilimiz özgür, kalemimiz özgür,
Ekeceğiz özgürce,
Anlıyorsun değil mi?
Cemreleri bekliyorum,
Kocakarı soğukları,
Beni dondurun.
Cadılar tutmuş kapıları, bacaları
Kelepçeler, prangalar salıyorlar üstümüze,
Cemrelere kadar beni dondurun,
Anlıyorsun değil mi?
(2)
Cemreler düştü,
Hava, su, toprak özgür.
İster gül, ister diken verir...
Kasım da yüz elli oldu,
denize düştü karpuz kabuğu.
Hızır günleri de başladı,
Hani bana özgürlük?
Cemreler, unutmayın bizi,
Önce beyinlere, sonra kalemlere,
Sonra da dillere düşün.
düşünüyorum, üşüyorum,
Halâ cemrelerin sıcaklığını bekliyorum,
Nerdesin düşüncemin cemresi?
Kayıt Tarihi : 29.6.2005 14:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Harika bir doğaçlama .Yazan yüreği kutluyorum.Sevgi ve selamlarımla...
Havaya, suya ,toprağa düşen cemrenin yüreklere de düşmesi ne güzel olurdu.Bir köstüre taşı gibi dönüp duran hayatın , dönerken dili de yüreği de keskinleştiriyor olmasının bir nihayeti olur belki yüreklere düşerse cemre.Belki de keskinleştirirken yürekleri ve dilleri ; kendini de erittiğinin farkında olacak hayat böylece.
Kimbilir belki de o zaman düzelir insanlık.
Çok güzel bir şiir okudum Sayın Gezmiş,kaleminize ,yüreğinize sağlık.
Saygılarımla,
NURETTİN MEMİŞ
BAYBURT
H.GEZMİŞ
TÜM YORUMLAR (4)