Cemrede Sevdim Seni Şiiri - Mehmet Çoban ...

Ben seni cemrede eriyen karda, çözülen buzlarda
Erik ağacın dalından açan
Baharı müjdeleyen
Çiçekler kadar
Avuç dolusu
Yürek dolusu
Sevdim
Ben seni
Bütün mazlumlara yetecek
Özgürlük
Ben seni
Karanlığa doğacak
Güneş
Ben seni
Dimdik duran
Hiç yıkılmayan
Umutlar kadar sevdim
Nasıl ki ışığı sever
Kelebekler
Nasıl ki kırlarda uçuşan
Ağustosböceği
Uğurböceği
Sever çiçeği
İşte bende seni
Günaha
Suça değmeden
Öyle sevdim
Ar etmeyenlere inat
İşte avazım çıktığı kadar bağırıyorum
Ben seni mazlumlar, seni haya edenler kadar sevdim

Ben seni paslı parmaklıkların, kapıların ardında
Yalnızlığa vurulan
Prangalarda
Umuda meyilli
Kusursuz yüreklerde sevdim
Ben seni
İnan
Ben seni
Aydınlığa kurşun sıkanlara
Lanet okuyanların
Haykırışlarından sevdim
Ne olur
Ne ismimi unut
Nede aklından çıkar beni
Ölürüm sana
Hiç üzme kendini
Çok özledim
Seni
Gözpınarlarımdan
Döküldükçe gözyaşlarım
Hasretin güncesinde, ben hep seveceğim seni

Ben seni yüreğimde, içimde dinmeyen her zerresinde
Sen olan acılarda, dertlerde
Ben seni her an
Çektiğim ahlarda
İçermediğim sularda
Ben seni
Ben seni yürek dolu
Umut dolu
Yeryüzünü yüz bin kez saracak
Sevgide
Ben seni
Yaşam kavgamda
Hava kadar
Su kadar
Lokmamamın katığı
Soframın
Zenginliği olan
Kuru soğanın
Cücüğü kadar
Toprağın tohuma
Tohumun sarı başağa sarılışı gibi
Bebeğini seven her anne kadar, ben seni çok sevdim

Mehmet Çobanoğlu
28.01.2021
İstanbul