Cemre ve Bahar Şiiri - Roj Yiğit

Kimse yokluğunda böyle sevilmemiştir
Böyle ilahlaşmamıştır
Bin yıl daha yaşarım seni
Bin yıl daha severim yokluğunda

Bazen üzüldüğüm ağladığımda oluyor
Yüreğime hançer gibi saplanıyor
Bir daha hiç gelmeyecek korkusu
Yaşamak işte o zaman
Yaşamak ölmekten daha ağır geliyor

Delice sevmek istedim her zaman
Ve ne zaman böyle sevsem
Sevgimi aldılar benden
Deliliğim kaldı bana

Cemre kaç mevsim bekledi
Bahara kavuşmak için
Şahittir hava, su, toprak ve bahar
Bahar ne fırtınalar gördü ne acılar
Kaç dalını feda etti yaz için

İki ayrı sevdalı cemre ve bahar
Cemre bahara, bahar yaza
Kopardın beni dalımdan yar
Ama unuttuğun bir şey var
Köklerinden kendini yeniden yeşerten asmin’ im ben