insanın aklı baharda olunca
çiçek acası geliyor.
mesala bembeyaz papatya olup
sarı göbekli çiçekler açası geliyor.
insanın aklı baharda olunca
fikridende o geçiyor
bembeyaz bir papatya gibi
yaprak,yaprak açmak istiyor..!
insanın düşüncesi güzel olunca
gülüşüde güzel oluyor.
ben ne havaya,
nede toprağa cemre gibi
düşmek isterim.
cemre bu sefer yer yüzüne değilde
insanlarım kalbine düşsün.
böylelikle belki kadınları öldürmezler.
çocuklar annesiz kalmazlar
bu yıl cemre taş kalpli insanların
kalbine düşsün ki,
belki onların kalbi bir nebzede olsa ısınır.
Cemre,ne suya,ne toprağa düşmesin
Cemre önce kalplere düşsün
m.yavuz
Müzeyyen YavuzKayıt Tarihi : 24.2.2020 22:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!