Cemre Misali Şiiri - Gülcemre Mayıs

Bir yangının ev sahibiydi gözlerin
Ellerinde umuda kanatlanmış hüzünler
Kaçtığın limanlarda kendini güvertede unutup beklerken
Bir yağmurun talan bahçesiydi yüreğin

Bayram sabahına koşuşan çocukların
Çığlıkları vardı dağınık saçlarında
Şöyle ufaktan bir tebessüm kondursan gamzelerine
İntihara meyilli şarkılar gülümseyecekti

Oysa bir gülüversen,
Baharlar cemre misali, yer yüzüne düşecekti.

Hiç saçı okşanmamış bir çocukluktan
Avuntusunu türkülere gömen bir anadan
Güneşi bol, suyu kıymetli zamanlardan
Çıkagelmiş ellerin vardı adam.

Hep incitilmiş gülümseyişlere mutlu hikayeler anlatmıştın
Ciğerini bıraktığın gölgelerden vazgeçsen
Çocukluğun firar edip gözlerinden
Telaşla geçmişin tozlarını silecekti

Oysa bir geliversen
Mutluluk cemre misali, yâr yüzüne düşecekti.

/Mayıs Güncesi