Cemre Maviye Düştü Şiiri - Hüseyin Hatıl

Kül rengi şafaklara uyanıyordum
Gökler hüzün türküleri söylüyordu
Irmaklar bozbulanık...
Martılar avaz avaz suskundu
Çocuklar eve mahkum...
Yüreğimde serçeler uçmayı diliyordu
Gözlerim gözlerinden bir umut bekliyor
Şiir, bir ihtilal istiyordu...

Soğuktu kıştı
Yüreğim üşümüştü /
Cemre maviye düştü
Açıldı göklerin yedi katı
Ve zümrüdü anka göründü birden
Avuç içlerinde dua dua müjdelendi aşk
Kokusunda billurlaştı mevsim
Martılar gökleri yeniden fethetti
Çocuklar kanat oldu serçelere
Dudaklarıma değdi sonsuzluğun nefesi...

Bugün
İmkansıza yakın afaki bir düştü
Cemre maviye düştü

18 Haziran