Cemre Kısa Şiirleri - Şair Cemre Kısa

Vuruyor küçük eller de koca davullar
Trampetler borazanlar veriliyor ataya selamlar
Minik çocuklar gür sesle haykırıyorlar
Ağlıyor Atatürk gururla ağlıyor

Şanlı marş başlıyor kulaklarda çınlamaya

Gel otur yalnızlığım karşıma
Bir tek atalım
Seyre dalalım martıların süzüldüğü gün batımını
Bir yudumda olsa alalım bu günden hakkımızı

Gel otur be yalnızlığım

Aşk demiş çocuk

Aşk nedir dedi bir çocuk
Nedir beni bu kadar aptallaştıran?
Aşk acaba
Rakımıdır

Gel artık
Aşkı bahşet
Bir tomurcuk gibi yavaş yavaş
Büyüsün büyüsün ve büyüsün
Aşk su yerine özlem kullansın
Mesafe, hasret, özlem

Ben gideceğim,
Bir rüzgârın yelkenime vurmasıyla.
Kaybolmak için mavi denizlerde.
Yoldaşım denizin tuzlu suyu,
Kayığıma vuracak benim.
Vurdukça;

Kendi karanlık sokaklarımda,
Kendi yaptığım labirentin içine,
Kalbimi attım.
Kapıya da, çok bilmiş bir edayla,
Aşk giremez! yazdım.
Yazdım da nereden bilebilirdim seni.

Vakit tamam seni terk ediyorum
Kalbimin ortasına bir hançer saplayıp
Sana sırtımı dönmek
Ne kadar zor gelse de
Umudun olmadığı sonsuz
Karanlık bir yola girmişim

Dünya olmuş bir kadeh şarap
İnsanlar birbiirinden harap
Yok olacak insanlar birbirini kanatarak
Bir çocuk yardım diyecek ağlayarak

Gün gelecek Dünya temizlenecek

oturmuş vitrinin önüne genç bir kız
sessiz bir isyanı destekler gözleri
kormuş gaddar dünyadan olmuş yine küçük bir kız
hayale dalıp mutluluğa koşmak ister yüreği

vardı kızın elinde küçük bir sigara

yazılacak pek bir şey yok
Ne aşkta huzur var.
Ne de zamanın hırsızlığında.