Cemre III Şiiri - Arafat Arık

Sensiz uykudadır bütün evrenim,
Kuş konmaz, gül açmaz, kurur bedenim.

Yokluğun çekilmez, intizar gibi,
Bekledim, bekledim kadim yar gibi.

Hani sen coşkuyla çıkar gelirdin,
Donmuş ufukları yakar gelirdin.

Kardelenlerim ki, hep seni özler,
Dönmez sevgilinin yolunu gözler.

Her tomurcuk senden bir parça gizler,
Sesinle açılır bende filizler.

Ey bahar edası, vurgun yarası,
Hüznümün tortusu, gönül sarası.

Adını işitsem yaralanırım,
Sanki o an çıkıp geldin sanırım.

Rengini göğüme nilüfer ettim,
Kokunu ruhuma bir tek fer ettim.

Bir bekleyiş değil içten yanış bu,
Her açan çiçeği CEMRE sanış bu.

Belki bile bile, vehme kanış bu,
Umudu hayâle, düşe banış bu.

…

Nerdesin ey CEMRE! kahrın bitmez mi?
Kaç mevsim bekledim artık yetmez mi? ...

12-Ağustos-2006