Cemre II Şiiri - Arafat Arık

Ayaz erir seninle, kardelenler canlanır,
Unuttuğu bahara yürek heyecanlanır.

Rüzgâr seni fısıldar her güneş batımında,
Umut nöbetindeyim sensizlik rıhtımında.

Hangi yıldız gözlerin, göklerimin sahibi,
Gelişin beklenir mi ömrünü adar gibi.

Yanarım, yakılırım, için için pişerim,
Dayanağım gülüşün, yokluğundan düşerim.

Dolunayışığımsın zifir gecelerime,
Senden kalan, çaredir zehir gecelerime.

Seninle yön değişir, zaman durur içimde,
Tutulur kalır beden, bağladığın biçimde.

Sensiz ufuklarım sis, yamaçlarım karlıdır,
Bilmez misin mevsimim bu yüzden efkârlıdır

Bir tomurcuk çatlasa sen geldin sanıyorum.
Sensizlikle yatıyor senle uyanıyorum.

Küllerimden doğarım, kıvılcım bakışındır,
Ben CEMRE`nle yaşarım, olmayışın kışındır...

28/TEMMUZ/2006