Cemre Gülücükleri Şiiri - Erçağ Akarca

Cemreler düştü toprağa, havaya, suya,
Cemlere, semalara zikirlere, aydınlık hânelere ,
Cemre gülücükleri karıştı toprağa güldürdü tomurcukları,
Bir bebeğin ağlamasına muktedir canını acıtan hain pamukçukları,
Parçaladı ortaya çıkardı güzellikleri peşi sıra,
Sıralandılar sıralanan sıralar sırayla,
Boyandılar gökyüzü mavisiyle temizlendiler vişneçürüğü tadında,
Cemre gülücükleri güldü yetim sevgilere,
Yetim sevgiler mahzun bakışlarıyla bakarlar gülücük sillerine,
Sürrealist anlayışla oluşturulmuş bir heykelin egzantrik duruşlu killerine bakarak,
Tüm anıları parçaların bütünüyle yakarak,
Bir su misali derinlerden sessiz bir akisle akarak,
Cemre gülücükleri toprağın silüetine bakarak güldü toprağa,
Karanlıkları aşıp aydınlık lara ulaştılar muttâkilik içinde,
Maviliklerin maviliğinde yayıldılar sicim sicim etrafa,
Etraftakilerin şaşkın bakışlarına aldırmadan oynaştılar yer üstünde,
Cemre gülücükleri küçücük bir ateş ile ağzını ıslatan bir şair misali,
Alabora olmuş bir tekneden sağ kurtulan bir patrona misali,
Ulaştı zafere zaferlerin en derinine toprağın en dibine ulaştı,
Cemre gülücükleri sevgiyle bütün yeryüzünü dolaştı.............