Yalnızlığımın tam ortasındayken geldin sen...Sessizce toprağıma düştün..
Kuru bir ağacın gövdesine yürümesi gibi suyun, kanımdan geçtin..Sıcaktı varlığın..Sen cemrem olmalıydın! Zaten sevgi aksın dallarımdan istemiştim hep..İçimde kimsenin bilmediği tohumlar biriktirmiştim..Doğmak istiyorlardı..Yeşermek, sevmek...
Ve sen cemrem olmalıydın..Filizler vermeliydim, sana akmalıydım dallarımdan..Bir mevsimi başlatmalıydım..Sen cemrem olmalıydın..Bahar gelmeliydi artık...
Sessizce toprağıma düştün..Sıcaktın..Tomurcuklandım..Sen daha da ısıttın gövdemi..SEn daha da işledin yüreğime..Tomurcuklarım çiçek oldu..Açıldım hayata..Güneşle tanıştım..Yeni ağaç olmaya başlamış körpe bir fidandım...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta