Cemre düştü toprağa.

Rüyalar, gerçek olsa,
Hayat, ne de güzel olurdu.
Yaşamaktan, bıkmazdı insanoğlu,
Gözlerde yaşlar olmaz,
İnsanlar, hep güler dururdu…

Ne kışın, soğuğu olurdu,
Ne yaz mevsimin kavurucu sıcağı,
Umurunda olmazdı insanın,
Günler mevsimler bahar olurdu,
Açardı her mevsimde güller,
Ve solmaz, olurdu…

Savaşlar olmazdı,
Ve kavgalar olmazdı, kan davası olmazdı,
Dinerdi, ana babaların gözyaşları,
Gençler, doyasıya aşkı yaşardı,
Yaşlılar, kahvesini içerken,
Sohbet eder, dururdu...

Kapat, gözlerini,
Bu şiiri okuduktan sonra,
Kur düşlerini sen, ey güzel insan..
Göreceksin, ne güzel olacak
Düşlediğin dünyan.
Yeter ki, kötülükleri düşünme içinden,
Sözümü dinle,
Güzelliği kucakla hayran, hayran…

Bak bahar geldi yeniden,
Cemre düştü torağa,
Bademler dallarda çiçek verdi,
Güller yeniden tomurcuklar verdi
Güneş, toprağa gülerken...

Sen, sen ey güzel insan,
Ölümü, öldürmeyi kin kusmayı değil,
Sevmeyi düşün ve aşkı düşün,
Sahillerde sevdiğinle kol kola gezinirken,
Çek baharın tüm güzelliğini içine,
Güzel, güzel gezerken,
Hayatın güzelliğini, düşlerken…

A.Yüksel Şanlı er

18 Mart 2011-03-18
Antalya